Μετακόμισα στο εξωτερικό, άρα είμαι κάτοικος εξωτερικού γιατί πρέπει να κάνω φορολογική δήλωση στην Ελλάδα;

Όταν κάποιος ζει στο εξωτερικό δε σημαίνει ότι οι φορολογικές αρχές (Δ.Ο.Υ) το γνωρίζουν, δεν αρκεί απλά να το πεις ή να στείλεις ενημέρωση, η διαδικασία είναι συγκεκριμένη.

Η εφορία για να αποφασίσει να μεταφέρει το φορολογούμενο στη ΔΟΥ Κατοίκων Εξωτερικού, χρειάζονται να πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις, δηλαδή να αποδεικνύεται με επίσημα έγγραφα ότι κατοικεί κάποιος πάνω από 183 ημέρες στην άλλη χώρα και ότι είναι φορολογικά υπόχρεος να υποβάλει εκεί φορολογική δήλωση. Καθώς με την αλλαγή σε ΔΟΥ κατοίκων εξωτερικού παύουν κάποιες υποχρεώσεις και η Ελλάδα χάνει φόρους. Επομένως, χρειάζεται έλεγχος από την πλευρά ΔΟΥ για να εγκρίνει – ολοκληρώσει τη μεταφορά.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται εάν αναφερόμαστε σε έγγαμο/η, άγαμος/η καθώς τα δικαιολογητικά διαφέρουν. Εάν μόνο ο ένας από το ζευγάρι μετακομίσει ευλόγως η ΔΟΥ ζητά επιπλέον έγγραφα να αποδεικνύουν ότι η μόνιμη κατοικία, τα συμφέροντα του φορολογούμενου δεν είναι πλέον εδώ. Επίσης τι σύμβαση ισχύει με κάθε χώρα σχετικά με την σφραγίδα της Χάγης και σε ποια έγγραφα απαιτείται.

Μόνο όταν υποβληθεί ο φάκελος ολοκληρωμένος και εγκριθεί από τη ΔΟΥ και παραλάβουμε χαρτί από το Μητρώο, μόνο τότε είναι κάποιος Κάτοικος Εξωτερικού και έτσι απαλλάσσεται της φορολογικής δήλωσης στην Ελλάδα και εφόσον εδώ δεν έχει εισοδήματα.

Πως μία μητέρα μόνη μπορεί συγχρόνως να εργάζεται σε μοντέλο πλήρους απασχόλησης και να φροντίζει το νεογέννητο παιδί της, χωρίς καμία άλλη βοήθεια;

Ένας μεγάλος αριθμός γυναικών, ως μητέρες έχουν βρεθεί στη θέση που ενώ χρειάζεται να φροντίσουν τα παιδιά τους, πχ όταν γεννιούνται και για κάποιο διάστημα χρειάζεται να είναι εκεί να τα φροντίζουν μέχρι ότι μπορεί μια μέρα να είναι άρρωστα και πρέπει να πάνε στον γιατρό, δεν μπορούν να το κάνουν καθώς χρειάζεται να εργάζονται με πλήρη απασχόληση.

Αρκετές φορές ο λόγος που εργάζονται σε πλήρη απασχόληση δεν είναι οικονομικός, αλλά γιατί το εργασιακό σύστημα δεν επιτρέπει την πλήρη ευέλικτη μορφή εργασίας. Ευέλικτη μορφή εργασίας μπορεί να είναι είτε καθημερινή εργασία αλλά με λιγότερες ώρες και εννοείται με τις αντίστοιχες αποδοχές, είτε συγκεκριμένες ημέρες εργασίας την εβδομάδα, είτε εργασία από το σπίτι. Παρόλο που ο κορονοϊός ανέδειξε έντονα το θέμα της τηλεργασίας, παρ' όλα αυτά για μία μητέρα μόνη εάν θέλει να εργαστεί λιγότερες ή μέρες για να φροντίσει τα παιδιά της είναι σχεδόν ανέφικτο. Παρόλο που νομοθετικά υπάρχουν οι ευέλικτες μορφές εργασίας η κοινωνία, το σύστημα, η γενικότερη κουλτούρα γύρω από αυτό δεν το επιτρέπει. Ανοίγοντας μία εφημερίδα, ιστοσελίδα για αναζήτηση εργασίας παρατηρούμε ότι η πλειονότητα αυτών είναι πλήρους απασχόλησης με φυσική παρουσία. Το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν πολλές μητέρες που θα μπορούσαν να προσφέρουν με τα ταλέντα, τις γνώσεις, τις πάρα πολλές ικανότητες, την εμπειρία τους και όμως εμείς χτίζουμε έναν τοίχο σε αυτές. Το αποτέλεσμα είναι να επιλέγουν να αποτραπούν από τον επαγγελματικό στίβο, ή να ζουν με τα επιδόματα , μέχρι να μην μπορούν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν αρκετά και να είναι κάπως πιο ισχυρά. Το θέμα αυτό το αναδεικνύουμε καθώς οι εταιρείες αναζητούν προσωπικό και παραπονούνται ότι δεν βρίσκουν. Είναι γεγονός ότι έχουν ξεκινήσει πολλές πρωτοβουλίες γύρω από αυτό, ώστε να ενισχυθεί η δυνατότητα αυτών των γυναικών – μητέρων με χρόνια εμπειρίας, που μπορεί να σταματούν για κάποια χρόνια ή δεν θέλουν να σταματήσουν , άλλα να μειώσουν τις εργασίες τους, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. αντάξιας των δυνατοτήτων και των ικανοτήτων τους, λαμβανομένου υπόψη των συνθηκών. Όλα είναι θέμα οπτικής, ωστόσο όταν οι αριθμοί μιλάνε χρειάζεται να πάρουμε αποφάσεις και να δράσουμε. Από τη μια η υπογεννητικότητα, η έλλειψη ικανών στελεχών και από την άλλη η μη ευελιξία της οργανωσιακής κουλτούρας για ευέλικτες συνεργασίες.

Της Τόνιας Τσιρογιάννη